Af en toe heb je wel eens een dag dat het wat minder gaat maar vandaag was het wel een dieptepunt. ik heb vannacht geen oog dicht gedaan en dat kon ik om 9 uur na twee uur stappen al goed merken. Niet alleen mijn benen maar ook mijn voeten kregen het moeilijk. Ik geraakte vandaag echt geen meter vooruit. Alles was me teveel zelfs een onderdak zoeken. Zonder enig nadenken ben ik in de late namiddag dan maar naar camping gestapt want mijn tent is mijn redder in nood. Niet zonder moeite kreeg ik een ruimte om mijn tent op te slaan. Zover waren we dus al maar het onheil zat in de lucht want het zou vannacht meermaals regenen en donderen. Ik heb het lef genomen om mijn intrek te doen op het terras van een niet verhuurde chalet. Vannacht ga ik dus echt voor chlogaar spelen maar dat hoort er ook allemaal bij met momenten. ’s Avonds ben ik hier nog iets gaan eten in het restaurant en op het einde van de rit gaf de uitbaatster mij nog 10 euro voor het goede doel. Dus uiteindelijk toch nog iets positiefs aan deze dag. En morgen? Ik weet het niet maar je krijgt het terzijnertijd wel te horen. Ik kruip nu niet onder de lakens maar onder mijn hele kleerkast want het wordt waterkoud vannacht. We redden het wel, tot morgen.
Dag beste Marnix.
Je hebt genoeg ervaring om te weten dat je door weersomstandigheden in een lastige periode zit. Een halve dag een goede rust inbouwen kan wonderen doen. Besef dat je aan de laatste 1000 km begint. Je aansluiten bij een camino-ganger met dezelfde doelstellingen als jij,kan helpen. Weet dat iedereen wel een dipje tegenkomt op zo een lange tocht. Veel goede moed, wij leven met je mee.