Uiteindelijk waren we gisteren met z’n vijfen in de refuge te weten het Belgisch trio Sophie, Dirk en Nico, ik zelf en onze Franse broeder Charles die zijn collega Pierre was verloren in Montmort. Nadat iedereen een douche had genomen kwam buurman Gerard ons uitnodigen om de kerk eens te gaan bezoeken. Daar waren we wel blij mee want verder viel er hier helemaal niks te beleven dan op je bed liggen. Uiteindelijk bleek die kerk van ondergeschikt belang want na 10 minuten nam Gerard ons mee naar zijn hobbykamet. Hij deed al 40 jaar aan modelbouw en toen hij de deur opendeed stonden wij allemaal aan de grond genageld. Heel de kamer lag vol met een manquette van rails en treinen en alles wat er bij hoort. Het was gigantisch groot ik denk zowat 30 vierkante meter. Hij zette heel het spel in gang en het was verbijsterend om die treinen zo door elkaar te zien crossen. Ik kon het niet nalaten om ook eens als navigator te spelen. Op die manier was het vlug zeven uur en konden we aan tafel. Na het eten zijn we nog met z’n allen op zoek gegaan naar een slaping en uiteindelijk zijn we uitgekomen in Archers. Zoals altijd was ik ’s morgens weer als eerste weg rond de klok van half zes. De tocht was heel mooi maar zoals verwacht moest je onderweg niets verwachten van drank of eten. Om 13 uur ben ik gearriveerd en kreeg ik horen dat het pas om 16 uur openging. Gelukkig was moeder de vrouw ook thuis en die zei dat het geen probleem was. Zodoende had ik een lange namiddag om eens lekker uit te rusten alleen op mijn kamer en dat heeft me goed gedaan. Ik ben terechtgekomen bij twee oudere mensen die het allemaal nogal goed vinden. Het huis ligt goed overhoop maar dat deert geen mens denk ik. Zo te zien zal het eten wel smaken want de grote potten staan te preutelen op het fornuis. Het wordt wellicht een avondmaal op grootmoeders wijze. Ben benieuwd wat de pot schaft maar dat hoor je morgen wel weer. Tot dan. Groetjes.