Toen ik vanmorgen wakker werd was mijn eerste bekommernis mijn voeten uiteraard. Ze zagen er in ieder geval beter uit maar de vraag was hoe zou zich dat straks vertalen tijdens het stappen ? Vandaag was dus een testdag en dat is best wel meegevallen. Comfortabel was het niet maar ik kon er mee leven. Na een stevig ontbijt ben ik nog even teruggelopen naar de St Jacobskerk want gisteren had ik geen zin om eens binnen te kijken. Doch zoals meestal als ik er aan kom is het dicht of staat het in de steigers. Dat was gisteren ook niet anders met de kathedraal van Doornik. Na een goed uurtje stappen ter hoogte van de gigantische cementfabriek van Antoing werd ik voorbijgesneld door een fietser. Het was die mevrouw die gisteren arriveerde in de Auberge. Ze stopte even en ze wist me te vertellen dat ze van Meppel kwam (nabij Zwolle) en dat haar eindbestemming Tours was. De reis was haar tot dusver tegengevallen zei ze maar verder kwam ze niet en ze verdween weer in het niemandsland. Rond de middag heb ik mijn intrede gedaan op Frans grondgebied. Dat is in alle stilte gebeurd maar het leek wel alsof ik van dan af gevolgd werd. Ik ontmoette menige mensen op mijn pad en iedereen bleek best wel zin te hebben in een gesprek. Of was het de flyer op mijn rugzak die de aandacht trok ? Zulke momenten liggen me wel tot ik een groep gasten met een beperking tegenkwam. Toen ging het even anders want toen ik één van de leiders aanspraak kwam één van die gasten op mij afgestormd om zijn leider blijkbaar te beschermen. Ik ben dus maar gelijk vertrokken en moest toch even van de schrik bekomen. Aangekomen in Hergnies zou ik gaan slapen in een educatief centrum maar dat was wel even een misrekening. Ik werd geweigerd om reden dat ik niet meer tot de categorie kinderen behoor (alhoewel soms ……). Dan maar op zoek gegaan naar een alternatief maar dat bleek hier in Hergnies niet zo evident. Uiteindelijk ben ik in een café iets gaan drinken en heb ik mijn probleem voorgelegd. Prompt pakte de uitbaatster de telefoon en binnen de kortste tijd had ze binnen een straal van 300 meter een onderkomen geregeld. Toen alles geregeld was moest ik nog gaan shoppen want ik had nog geen eten voor vanavond en morgenvroeg. Ook hier waren de goden mij goed gezind want de eigenares pakte haar auto en reed met een mij heen en terug naar de Lidl. Vandaag liep het weer eens zoals van oudsher. Of dat morgen ook het geval gaat zijn dat …………….. zien we dan wel weer. Nu ga ik slapen, tot morgen.