Vandaag zouden we proberen in Vezelay te geraken ondanks het feit dat volgens insiders het dorp helemaal zat volgepropt met pelgrims. Wij konden dat nauwelijks geloven en vonden dat we dat risico maar moesten nemen. In de loop van de dag kregen we het gezelschap van Julia een meisje uit Frankrijk die gisteren ook in onze groep zat. We stapten van het ene naar het andere bergdorpje zonder enig teken van leven te bespeuren. Je waant je gewoon alleen op deze wereld tot we in het voorlaatste dorpje een waterbron ontdekten. Toen we aan het tanken waren kwam een oudere dame naar ons toe. Ze was zo te zien blij iemand te zien en te horen. Het dorp telde amper 3 huizen en een handvol inwoners. De oudere dame vertelde ons dat ze pas sedert 2007 stromend water en electriciteit hadden. Ze toonde ons ook op een bijzondere wijze waar Vezelay was gelegen. Na een flinke beklimming zijn we rond vijf uur aangekomen bij de indrukwekkende basiliek waar we voorlopig geen pelgrims zagen. We hebben een ondergekomen gevonden in een opvangcentrum voor pelgrims met al zijn christelijke richtlijnen vandoen.. We hebben onze was en plas gedaan en zijn dan iets gaan drinken op Chris zijn prestatie. Voor hem zit de Camino er op en dat moeten we uiteraard een beetje vieren. We zijn nog iets gaan eten en waren net op tijd terug in de “Centre Sainte Madeleine”. Chris kan pas overmorgen naar huis. Dus heb ik besloten om hier ook een dagje te blijven om een beetje te rusten. Hoe die rustdag er gaat uitzien dat zien we morgen …….dan wel weer. Tot dan.