Vanmorgen om 6 uur vertrokken met heel mooi weer. Iedereen lag nog te maffen als deze jongen z’n huis al had ingepakt en zijn route had uitgestippeld. Ik had het voorgevoel dat het een sensationele dag zou worden en dat is ook uitgekomen. Net als gisteren ging het weer van het ene doods dorp naar het andere zonder voorzieningen. In de loop van de voormiddag kwam mijn voorgevoel tot uiting ik kreeg meer en meer last van mijn voeten. Ik had al een spoedcontrole gedaan onderweg maar tevergeefs het ging weer van kwaad naar erger. Op zowat 10 km van mijn eindbestemming had een boertje net gedaan met zijn schapen te melken. Hij zag me zowat vooruitstrompelen en vroeg waar ik naar toe moest. Hij stelde voor om mij naar daar te brengen en dat was wel het beste wat me eigenlijk kon overkomen ware het niet dat hij zowat anderhalf uur heeft liggen rondrijden en zeker tien keer de weg heeft gevraagd. Blijkbaar kwam hij niet verder dan van zijn schapen naar zijn boerderij. Tegen de middag hebben we Parfondeval dan toch gevonden. Het was wel een belevenis moet ik zeggen want we hebben onderweg geen seconde gezwegen en hij vloog met zijn volgepropt autootje tegen hoge snelheid de ene straat in de andere weer uit. We hebben het zelfs over Macron gehad en over Poetin en zoveel meer. Aangekomen in Parfondeval was het wel even schrikken want er was daar een Bar/restaurant. Eerst maar eens iets gaan eten dus en toen ik binnenkwam wachtte mij daar een aangename verrassing want wie zat er daar. Jawel twee Oostvlaamse pelgrims te weten Andy Neyt uit Oosteeklo en Nadia uit Wondelgem. We hebben samen iets gegeten en zij zijn nadien verder gegaan. Ik heb daar, gezien de toestand met mijn voeten, overnacht in de nabijgelegen B & B. Tegen de avond waren mijn voeten weer wat opgeknapt maar of ze het morgen gaan redden dat …………… zien we dan wel weer.

Je hoort het wel.

Marnix