Wat een dag. Het begon eigenlijk goed want Jean Pierre had me gisteren nog eens uitgenodigd voor een ontbijt deze morgen. Ik heb dat in dank aangenomen. Om half acht ben ik dan na anderhalve dag rust weer van start gegaan. Het weer was prachtig maar het parcours kreeg stilaan een golvend karakter. Het ging van het ene verlaten en armtierig dorpje naar het andere en geen mens te bespeuren. Wat die enkelingen hier hele dagen doen ik weet het niet. Ik heb op dit hele traject misschien twee bars gezien waar ze volop aan het gokken waren op de paarderennen. Er word hier nogal wat afgegokt zulle. Misschien komt dat omdat er hier jaarlijks internationale paarderennen zijn heb ik me laten vertellen. Ik had mijn zinnen gezet op de Etreaupont als eindpunt omdat er daar een camping was en misschien kom ik daar dan wat drinken en eten kopen. Het gokken ligt me blijkbaar niet want dit stadje was helemaal een dode bedoening. De camping zag er heel verzorgd uit maar ondanks de spotgoedkope tarieven stonden er drie campers en ik dan met mijn tentje. Net als de vorige camping niks van drinken of eten. Dat schijnt hier normaal te zijn. Zo te zien aan de nummerplaat kwamen mijn overburen uit Nederland. Na de eerste kennismakingsronde stelde Dhr van Rossum al voor om mij een rijstschotel klaar te maken. Die kwam net op tijd zeg of het was kinnebak geweest. Nog een koffie d’er achteraan en zodoende werd het stilaan bedtijd. Nog een fotootje voor het archief als afsluiter en dan maar gaan slapen. Ik heb voor morgen nog niet veel plannen gesmeed want dat is toch zinloos. Veel zal afhangen van die voeten. Ik ga ze nu nog eens goed verzorgen en …….dan zien we het wel weer. Wel te rusten en tot de volgende

Marnix