De dag begon zeer onschuldig maar zou een grote pechdag worden. Vooraleer mijn tocht verder te zetten wou ik eerst nog wat herinneringen vastleggen van deze toch wel mooie stad. Omstreeks zeven uur heb ik mijn tocht dan verder gezet. Het verliep voorlopig allemaal zoals gepland en om tien uur had ik het dorpje banquet al bereikt. Wonder bij wonder was er daar een bar die al open was en dat op zondag !! Ik bestel mij een koffie en eet een koffiekoek van twee dagen oud. Uit het niets komt er een pelgrim aangewaaid van Franse origine. Na een korte babbel gaat iedereen weer verder in zijn eigen tempo. Samen wandelen bleek niet mogelijk want meneer had last van dentidis en moest het wat rustiger aandoen. Vanaf toen begon de ellende. Een einde verder gleed ik uit en kwam ik met heel mijn hebbes en houden in een grote plas water terecht. Toen ik weer rechtstond zag ik allerlei geldbriefjes op het water liggen. Niet beseffende waar het vandaan kwam raapte ik het alles bij mekaar en ging verder. Pas kilometers verder kwam ik erachter dat de bodem van mijn collectebus kapot was en dat. al het wisselgeld bijgevolg nog in die plas water lag. Gezien de omvang was ik verplicht om terug te keren hetgeen al bij al zowat twee uur in beslag nam. Ik kwam onze Fransman tegen en vroeg hem of hij mijn geld niet had meegebracht. Ik vertelde hem het verhaal en prompt gaf hij mij vier euro om mij aan te moedigen. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. Ik moest mij wel nog reppen om op tijd op het toeristenbureau te zijn want daar moest ik de sleutel ophalen voor de refuse. Daar aangekomen zakte de moed helemaal in mijn schoenen want de refuse bleek gesloten omwille van de St Jean feesten die hier bezig waren. Ik ging naar een feesttent om eerst iets te drinken en tot bezinning te komen. Ik vroeg de kelner of hij geen soms geen slaapplaats wist voor mij. Prompt nam hij zijn telefoon en deed een paar pogingen. Zonder succes echter maar hij beloofde mij dat hij het zou oplossen. Even later kwam er een vrouw naar me toe die me zei dat ik in haar huis mocht slapen. Ze nam haar auto voerde mij naar haar huis en gaf me de sleutels. Ik kon het amper geloven maar het was wel degelijk de realiteit. Toen ik geinstalleerd was zijn we samen terug gereden want ik moest nog iets eten. Op de terugweg werd me duidelijk dat die man haar vriend was en dat ze daar wel ging slapen. Nou ik heb al veel meegemaakt op de camino maar dit is echt wel een primeur. Maar goed ik zit weer onder de pannen en ga nu lekker slapen na deze toch wel vreemde dag. Tot de volgende.